Atlas chmur

Chmury to bez wątpienia jeden z głównych czynników pogodowych. Towarzyszą nam przez całe życie: to od nich zależy m.in. udany pobyt na wakacjach czy samopoczucie. Również czasem przybierają bardzo fotogeniczne, wręcz zapierające dech w piersiach formy.

Dla przeciętnego człowieka trudno by było sklasyfikować te często krótkotrwałe twory w jeden, stały spis rodzajów. Po wielu próbach i ich udoskonaleniach w końcu udało się sporządzić powszechny spis rodzajów chmur. Bez wątpienia prekursorem w klasyfikacji chmur był brytyjski farmaceuta i meteorolog amator Luke Howard. Nadał on nazwy z języka łacińskiego określające m.in. wygląd chmur. W 1802 r. w Londynie przestawił on publicznie własną klasyfikacje.

Po udoskonaleniach jego prac, liczbę rodzajów chmur przyjęto jako 10. Wchodzą one w skład pięter, które określają wysokość chmury. Jest to piętro niskie, średnie oraz wysokie. Dla chmur niskich dodatkowo odróżnia się chmury z cechami budowy pionowej, czyli konwekcyjne. Często osiągają rozciągłość pionową nawet na kilka pięter. Rodzaje chmur mają także rozwinięcie w postaci gatunków. Z kolei gatunki można jeszcze podzielić na odmiany.

Piętra są rzecz jasna określone danymi wartościami wysokości. Tak więc, w piętrze niskim znajdują się chmury o podstawie na wysokości od 0 m do 2 000 m. Rzecz się komplikuje przy piętrze średnim i wysokim, ponieważ one czasem nachodzą na siebie. Te pierwsze określa przestrzeń od 2 000 m do 7000 m, za to te drugie od 5 000 m do 13 000 m. Od razu nasuwa się pytanie jak odróżnić chmury na wysokości od 5 000 m do 7 000 m-czy należą do piętra średniego, czy też do wysokiego.

Otóż, każde piętro ma określone chmury, które nie występują w żadnym innym piętrze. W wysokim są to chmury zawierające tylko kryształy lodu, a średnie i kryształy lodu, i kropelki wody. Z piętra wysokiego dosyć łatwo rozpoznać chmury, są to cirrus
(bardzo łatwe do odróżnienia) w postaci pasemek czy haczyków, włókien; trochę trudniej jest z chmurą cirrostratus i cirrocumulus, gdyż są jakby odzwierciedleniem chmur na piętrze średnim-altocumulus oraz altostratus, gdyż maja niemal identyczne formy.

Odróżnienie chmur altostratus i cirrostratus nie jest jeszcze bardzo trudne, choć obie mają formę pewnego rodzaju zasłony, warstwy. Cirrostratus jest jakby delikatniejszy, często słońce bez trudu się przez niego przedziera oraz nierzadko daje zjawiska optyczne, które opiszemy innym razem. W środku dnia ma barwę na ogół białą, dopiero przy zachodzie słońca tak jak inne chmury przybierają inna barwę.

Altostratus jest grubszą chmurą, a także jest raczej szarawa niż biała. Nie występują na niej zjawiska optyczne, jak halo czy słońce poboczne. Nawet nie będąc wyuczonym meteorologiem, można zobaczyć różnicę w samej wysokości. I właśnie tylko ta różnica wysokości różni wizualnie inną parę chmur-altocumulus i cirrocumulus, ale tylko wtedy gdy ta druga chmura przyjmuję formę ławicy chmur. W innym przypadku jest dużo łatwiej ją rozróżnić.

Piętro niskie

Piętro średnie

Piętro wysokie